Από τα παιδικά μας χρόνια, οι περισσότερο από εμάς θυμόμαστε τους γονείς μας να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην καθημερινότητά μας. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς μας επισκέπτονταν στον χώρο του σχολείου για να μας φέρουν σπιτικό φαγητό, να “ελέγξουν” την κατάσταση και τη διάθεσή μας και για άλλους διαφορετικούς λόγους. Τελικά, όμως, οι συχνές επισκέψεις των γονιών μας στο σχολικό περιβάλλον αποτέλεσαν παράγοντα με περισσότερα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα;

Ανακαλώντας περιστάσεις και εμπειρίες από το παρελθόν, καταγράφω πως η γονεϊκή εμπλοκή στον εκπαιδευτικό χώρο είναι μία αρνητική παράμετρος για τη λειτουργία του σχολείου και την ανάπτυξη των κοινωνικών ικανοτήτων των παιδιών. Πιο συγκεκριμένα, οι γονείς πολλές φορές επεμβαίνουν στον ρόλο των εκπαιδευτικών, με συνέπεια να οικοδομούνται κακές σχέσεις αλληλεπίδρασης και συνεργασίας ανάμεσα στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς των μαθητών. Επιπλέον, οι γονείς επιδρούν στη σύσταση διαπροσωπικών σχέσεων των παιδιών τους με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους, επειδή ζητούν συνεχώς πληροφορίες για τις εμπειρίες και τις επαφές των παιδιών. Έτσι, τα παιδιά “αναγκάζονται”, λόγω της ιεραρχικής θέσης των γονιών τους στην οικογενειακή πυραμίδα, να εκμυστηρευθούν όλα τα γεγονότα της καθημερινότητάς τους από το σχολικό περιβάλλον. Με βάση τις πεποιθήσεις και τις απόψεις των γονέων, εκείνοι με τη σειρά τους δίνουν συμβουλές με τη μορφή εντολών στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να υιοθετούν αντιλήψεις που δεν διαμορφώθηκαν και αναπτύχθηκαν από αυτά.

Συμπερασματικά, κρίνεται με βάση τα προαναφερόμενα ότι η γονεϊκή εμπλοκή συνδέεται με πολύπλευρα μειονεκτήματα, καθώς αποτελεί αιτία για την καθυστέρηση της ανάπτυξης των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, την αναποτελεσματική εκπαιδευτική διαδικασία και τη σύσταση διαπροσωπικών σχέσεων με μέλη του σχολικού περιβάλλοντος.