Auteur: Newsroom | Gepubliceerd: 31 juli 2023

In het oude Griekenland waren tatoeages meer dan louter decoratieve symbolen. Deze permanente merktekens stonden bekend als “stigmata” en droegen een zwaar stigma met zich mee. Degenen die ze droegen werden vaak gezien als wetsovertreders, rebellen of mensen die uit de gratie waren gevallen.

Het gebruik van tatoeages ging verder dan persoonlijke expressie. Criminelen, slaven en krijgsgevangenen werden gebrandmerkt met specifieke symbolen die dienden als zichtbare herinnering aan hun overtredingen of sociale status. Daarnaast droegen gemarginaliseerde groepen, zoals prostituees en bedelaars, ook tatoeages om hun plaats aan de rand van de samenleving aan te geven.

Het is interessant dat de oude Grieken technieken ontwikkelden om tatoeages te verwijderen, waardoor sommigen konden ontsnappen aan de sociale gevolgen van hun geïnkte merktekens. De ontdekking van getatoeëerde overblijfselen geeft inzicht in het leven van gewone mensen en onthult verhalen die in hun huid zijn geëtst – verhalen van rebellie, straf en overleven.

Vandaag de dag zijn tatoeages getransformeerd van criminele merktekens tot uitdrukkingen van individualiteit en kunstzinnigheid. Hoewel het oude Griekse tatoeëren dateert uit de 5e eeuw voor Christus, blijven de wortels ervan intrigeren en inspireren in onze moderne wereld.