Ενάμιση χρόνο ζυμωνόταν η αντάμωση των Ελλήνων οπαδών με τους βάρδους Blind Guardian. Μέρα με τη μέρα όλο και μεγάλωνε η ιδέα της ζωντανής εμφάνισης του συγκροτήματος, όπου και επιτέλους το ημερολόγιο έγραψε 8,9 και 10 Μαΐου. Πρώτος σταθμός ήταν η Θεσσαλονίκη και το Principal Club Theater, σε μια βραδιά όπου νάνοι, μάγοι, ξωτικά και δράκοι, ήμασταν όλοι εκεί για να προσθέσουμε μια ακόμη τρυφερή ανάμνηση στο ημερολόγιο μας.

Η περιοδεία έγινε στα πλαίσια της νέας κυκλοφορίας των Blind Guardian, ‘’Beyond The Red Mirror’’, ενώ τρία χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία ζωντανή εμφάνιση της μπάντας στη χώρα μας. Η σχέση των Ελλήνων με το συγκρότημα δεν χωράει περιθώρια αμφισβήτησης και αυτό επιβεβαιώνεται κάθε φορά που τους βλέπουμε στα μέρη μας. Το ίδιο συνέβη και αυτή τη φορά, σε ένα sold-out show που προσέφερε πολλές συγκινήσεις σε όλους μας.

Απόγευμα Παρασκευής και ο δείκτης του ρολογιού μόλις είχε σημάνει 7. Το άστρο της Βηθλεέμ βρισκόταν πάνω από το Principal και οπαδοί με μπλούζες των Blind Guardian και όχι μόνο, κατευθύνονταν προς αυτό. Κάποιοι πιστοί είχαν ήδη καταφτάσει στον χώρο του Principal, ελπίζοντας να τα καταφέρουν να εισέλθουν πρώτοι την ώρα που θα άνοιγαν οι πόρτες. Μερικά από τα μέλη του συγκροτήματος μοιράστηκαν στιγμές με τους λίγους οπαδούς που είχαν φτάσει νωρίς στον χώρο αναμονής. Καθώς η ώρα περνούσε όλο και περισσότερος κόσμος συγκεντρωνόταν. Το παρών έδωσε και το Ελληνικό Fan Club των Blind Guardian.  

Η παρέα μεγάλωνε και καθώς πλησίαζε η ώρα για να ανοίξουν οι πόρτες, είχε σχηματιστεί μια μεγάλη ουρά έξω από την είσοδο του συναυλιακού χώρου. Πολλοί ήταν αυτοί που είχαν προμηθευτεί τα εισιτήρια τους ηλεκτρονικά και περίπου μισή ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες έγινε γνωστό πως θα έπρεπε πρώτα να εξαργυρώσουν το ηλεκτρονικό τους εισιτήριο για να παραλάβουν το γνήσιο. Η είδηση αυτή προκάλεσε αναστάτωση διότι πολλοί θα έπρεπε να μετακινηθούν έτσι ώστε να πλησιάσουν προς τον πάγκο εξαργύρωσης του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Η κατάσταση, ωστόσο, εξελίχθηκε ομαλά και η ισορροπία επανήλθε, ενώ ταυτόχρονα άναψε το πράσινο φως για την είσοδο στον χώρο της συναυλίας.

Λίγο μετά τις οκτώ και μισή, η προσέλευση του κόσμου γέμιζε τον χώρο ενώ ξεκίνησε και ο έλεγχος πάνω στη σκηνή. Η ώρα περνούσε γρήγορα και πλησίαζε δέκα. Οι οπαδοί έδιναν το παρών με μεγαλειώδη συνθήματα που σίγουρα έφερναν το χαμόγελο στα μέλη του συγκροτήματος κάπου στο παρασκήνιο.

Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Οι εναρκτήριες νότες του ‘’The Ninth Wave’’ ξεκίνησαν να ηχούν και να παρασύρουν και τον κόσμο που πιστά περίμενε τόσο καιρό αυτή τη στιγμή. Η είσοδος του συγκροτήματος έγινε υπό πολλά χειροκροτήματα και ζητωκραυγές ενώ η παράσταση είχε ήδη ξεκινήσει.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες παραστάσεις της περιοδείας, στη χώρα μας οι Blind Guardian δεν είχαν κάποιο συγκρότημα που να ανοίγει την συναυλία πριν από αυτούς. Έτσι λοιπόν, οι οπαδοί δεν είχαν παρά να περιμένουν μια αποκλειστικά πλούσια Blind Guardian βραδιά.

Η επίδραση του ‘’The Ninth Wave’’ έλουσε κυριολεκτικά ολόκληρο το κοινό καθώς από τα πρώτα κιόλας λεπτά ιδρώτας έσταζε από όλους και ο ασφυκτικός από οπαδούς χώρος δεν βοήθησε εξαρχής σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο, αυτό γρήγορα μεταφράστηκε σε ιδρώτα χαράς και συγκίνησης, την στιγμή που οι βάρδοι συνέχισαν τη βραδιά με ύμνους του παρελθόντος, σε ένα setlist που δύσκολα θα άφηνε κάποιον μη ικανοποιημένο. 

Ολόκληρος ο κόσμος των Blind Guardian ήταν όρθιος και συνέχιζε ακάθεκτος να συμμετέχει στο έργο των βάρδων. Ήμασταν όλοι εκεί, γνωρίζαμε τους στίχους ίσως καλύτερα από την ίδια την μπάντα και ενώ τραγουδούσαμε, οπαδοί και συγκρότημα γίναμε ένα. Ζούσαμε ένα όνειρο βγαλμένο μέσα από κάποιο μυθικό βιβλίο, μια σκέψη, μια άπιαστη ιδέα. Είναι η στιγμή που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια το τι συνέβαινε. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η ιδέα, η σκέψη κατακτήθηκε και πλέον αποτελεί μια αξέχαστη ανάμνηση που συνοδεύει ακόμη μια ενότητα στο κεφάλαιο: Blind Guardian.

Μετά το ακουστικό σετ και αφού πήραμε λίγες ανάσες (πλάκα κάνω, δεν σταματήσαμε ούτε λεπτό), η βραδιά εξελισσόταν ολοένα και πιο μαγικά. Σαν βόμβα έσκασε το ‘’Majesty’’ ενώ ακολούθησε το δεκαπεντάλεπτο έπος ‘’And Then There Was Silence’’. Ήταν η στιγμή που λύγισα, δάκρια συγκίνησης κυλούσαν την ώρα που ο ίδιος ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως αυτό που ζούσα συνέβαινε πραγματικά.

Η παρουσία της μπάντας πάνω στην σκηνή ήταν εξαιρετικά θερμή από κάθε άποψη. Ο χαμογελαστός Andre έδινε τον ρυθμό με την κιθάρα του, ο επικοινωνιακό Hansi ένωνε την μπάντα με το κοινό, ο Marcus είχε στήσει το δικό του χορό ενώ ο Frederik σφυροκοπούσε ασταμάτητα τα τύμπανα. Μαζί τους, στο μπάσο ήταν ο φιλικός Barend που από την πρώτη στιγμή κέρδισε τους οπαδούς με το μέρος του ενώ ο Michael ‘’Mi’’ στα πλήκτρα έδινε χρώμα στην ατμόσφαιρα.

Κάθε τραγούδι αποτελούσε και μια ξεχωριστή στιγμή. Στο πρώτο encore την παράσταση έκλεψε για μια ακόμη ζωντανή εμφάνιση το ‘’Valhalla’’. Είμαι σίγουρος πως οι κραυγές των οπαδών έφτασαν μέχρι και την Αθήνα, δίνοντας μια γεύση για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει.

Η συναυλία έκλεισε ιδανικά, με την σταδιακή τρόμπα αδρεναλίνης του ‘’Wheel Of Time’’ στο ‘’Bard’s Song – In The Forest’’ που απογείωσε την ατμόσφαιρα, έως το ‘’Mirror Mirror’’ οι Blind Guardian προσέφεραν ένα setlist διάρκειας 2,5 ωρών (!!). Οι αγαπημένοι του Ελληνικού κοινού βάρδοι επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά γιατί κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών.

Η συγκεκριμένη συναυλία χάρισε πολλές προσωπικές στιγμές στον καθένα μας. Για μένα, υπήρξε η πρώτη συναυλία για τον μικρό μου αδερφό, όπου δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη συναυλιακή εκκίνηση. Η χαρά του μεταφράστηκε σε διπλή χαρά για μένα. Εξάλλου, για τον καθένα μας, το πρώτο live το θυμόμαστε για πάντα. Ακόμα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω νέους φίλους, επιβεβαιώνοντας τη φράση ‘’Metal unites’’. Ευχαριστώ, επίσης, ένα από τα μέλη του χώρου για την ιδιαίτερη κίνηση του προς τον μικρό μου αδερφό. Ήταν μια βραδιά που είχε κάτι ξεχωριστό για όλους μας.

Μετά την ολοκλήρωση της συναυλίας και ενώ η μπάντα έδινε αναμνηστικές πένες, σε μια προσπάθεια να πάρω και εγώ μια, βρέθηκα στο να με βρίζει ένας που ρίχτηκε και αυτός. Προφανώς δεν μπορούσε να κατανοήσει τα λόγια μου, λέγοντας του πως όσο την ήθελε αυτός άλλο τόσο την ήθελα και εγώ. Λες και η πένα έγραφε πάνω το όνομα του. Τελικά, κάποιος τρίτος στάθηκε τυχερός και τα κατάφερε. Αυτό το περιστατικό όμως δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επηρεάσει αυτό που προσέφερε η συναυλία, σ’ εμένα και σε όλους μας.

Τέλος, αφού άδειαζε ο εσωτερικός χώρος μερικοί μαζευτήκαμε έξω για να μπορέσουμε να μιλήσουμε με την μπάντα και να τραβήξουμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Ο Andre μαζί με τον Barend από την πρώτη στιγμή βγήκαν έξω και κάθισαν με τους οπαδούς για πολλές ώρες ενώ ακολούθησαν και τα άλλα μέλη, δίνοντας έτσι τον καλύτερο επίλογο σ’ αυτό το ξεχωριστό βράδυ Παρασκευής. Ήταν σαν να έσμιγες με κάποιον αγαπημένο φίλο σου που είχες τόσο καιρό να τον δεις.

Οι Blind Guardian δίκαια κατέχουν τον τίτλο των αγαπημένων του Ελληνικού κοινού. Όσοι παρευρέθηκαν στην παράσταση μπορούν να μιλούν για ξεχωριστές στιγμές. Ήταν η βραδιά όπου μύθοι ζωντάνεψαν ενώ όλοι μας γίναμε μάρτυρες του γεγονότος. Άλλη μια τρυφερή ανάμνηση, την οποία θα θυμόμαστε για καιρό, χαράχτηκε εκείνο το βράδυ.

Και κάπως έτσι, το τέλος της βραδιάς μας βρήκε χωρίς φωνή, χωρίς κορμί, ζώντας μονάχα τη στιγμή.

…until we meet again!

Περικλής Σιβρής